رحب (ریشه)
ریشه «رحب» (RḤB)؛ فراخی و گشادگی. این ریشه 4 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
رحب: وسعت. فراخى «وَ ضاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ» توبه: 25. زمين با آن فراخى بر شما تنگ شد (قاموس قرآن، ج3، ص66).
ساخت‌های صرفی در قرآن
رَحُبَ (فعل مجرد): 2 بار
مَرحَباً (مصدر میمی): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | رَحُبَ | رَحُبَ | رَحُبَ | رحب: وسعت | قاموس قرآن، ج3، ص: 66 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ra/uḥa/ub | رحب | 'be wide' | "عریض بودن" | ||
| عبری | rḥb | رحب | ||||
| عربی | rḥb a/u,3,4 | رحب | ||||