ذمم (ریشه)
ریشه «ذمم» (D̠MM)؛ نکوهش، سرزنش. این ریشه 3 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
ذمّ: نكوهش. خلاف مدح. در اقرب گويد: ذمّ خلاف مدح و عيب است. و آن مصدر و اسم هر دو بكار رفته است «لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولًا» اسراء: 22 يعنى با خدا معبود ديگرى مگير و گرنه نكوهيده و خوار گردى. «مذموم» سه بار در قرآن آمده است: اسراء: 22، 18 قلم: 49 (قاموس قرآن، ج3، ص23).
ساخت‌های صرفی در قرآن
مَذموم (اسم مفعول): 3 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | مَذموم | مَذموم | مَذموم | ذمّ: نكوهش | قاموس قرآن، ج3، ص: 23 | |
| آفروآسیایی | *ǯam- | ذم | ask | پرسیدن | ||
| سامی | *zVyam- | زیم | 'interrupt' | (انديشه يا سخن و غيره را) قطع كردن ، گسيختن ، ميان حرف كسي دويدن ، گسستن | ||
| عربی | zym | زیم |
داده‌های ریشه‌شناسی، اندک و مشکوک هستند.