ذمم (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «ذمم» (D̠MM)؛ نکوهش، سرزنش. این ریشه 3 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

ذمّ: نكوهش. خلاف مدح. در اقرب گويد: ذمّ خلاف مدح و عيب است. و آن مصدر و اسم هر دو بكار رفته است‏ «لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولًا» اسراء: 22 يعنى با خدا معبود ديگرى مگير و گرنه نكوهيده و خوار گردى. «مذموم» سه بار در قرآن آمده است: اسراء: 22، 18 قلم: 49 (قاموس قرآن، ج3، ص23).

ساخت‌های صرفی در قرآن

مَذموم (اسم مفعول): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن مَذموم مَذموم مَذموم ذمّ: نكوهش قاموس قرآن، ج‏3، ص: 23
آفروآسیایی *ǯam- ذم ask پرسیدن
سامی *zVyam- زیم 'interrupt' (انديشه يا سخن و غيره را) قطع كردن ، گسيختن ، ميان حرف كسي دويدن ، گسستن
عربی zym زیم

داده‌های ریشه‌شناسی، اندک و مشکوک هستند.

منابع

ذمم (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2