صید (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «صید» (ṢYD)؛ صید، شکار، شکار کردن. این ریشه 6 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

صيد: شكار كردن. «صاده صيدا: قنصه و اخذه بحيلة» «وَ إِذا حَلَلْتُمْ‏ فَاصْطادُوا» مائده: 2. چون از احرام خارج شديد شكار بكنيد يعنى بعد از احلال شكار جايز است.

صيد همانطور كه مصدر است‏ بمعنى مفعول يعنى شكار شده نيز ميايد «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ» مائده: 95. ايضا «وَ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ‏ صَيْدُ الْبَرِّ ما دُمْتُمْ حُرُماً» مائده: 96 (قاموس قرآن، ج4، ص167-168).

ساخت‌های صرفی در قرآن

صَید (اسم): 5 بار

اِصطَیَدَ (فعل باب افتعال): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن صَید صَید صَید صيد: شكار كردن قاموس قرآن، ج‏4، ص: 167
آفروآسیایی *c̣awad-/*c̣ayad- صود hunt شکار 2 سد = صد (منع)
سامی *ṣVwad/*ṣVyad- صود 'hunt (v.), take, catch' 1, 'fish' 2 «شکار کردن، گرفتن» 1، «ماهی» 2 2 سد = صد (منع)
اکدی ṣâdu صَدُ
اگاریتی ṣd صد
عبری ṣwd صود
مهری c̣ayd 2 صَید
جبالی c̣od 2 صُد
حرصوصی ṣayd 2 صَید
سقطری ṣode 2 صُدِ
عربی ṣyd صید

منابع

صید (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2