صفف (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «صفف» (ṢFF)؛ صف، جریان. این ریشه 14 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

صفّ: «وَ عُرِضُوا عَلى‏ رَبِّكَ‏ صَفًّا» كهف: 48. صف بمعنى صف كشيدن و در صف كردن است. لازم و متعدى بكار ميرود و آن اين كه اشياء مانند انسان و غيره در يك رديف و خط مستوى قرار گيرند.

«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ‏ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ» صف: 4. «يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا» نباء: 38 (قاموس قرآن، ج4، ص135).

ساخت‌های صرفی در قرآن

صَفّ (اسم): 7 بار

صافّ (اسم فاعل): 5 بار

مَصفوف (اسم مفعول): 2 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن صَفّ صَفّ صَفّ صفّ: «وَ عُرِضُوا عَلى‏ رَبِّكَ‏ صَفًّا» كهف: 48 قاموس قرآن، ج‏4، ص: 134
آفروآسیایی
سامی *ṣVpVw- صفو 'flow' 'جریان'
عبری ṣwp صوف
عربی جنوبی ḍfw ضفو
عربی ḍfw ضفو

منابع

صفف (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2