صالح (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «صالح» (sāliḥ)؛ نام یکی از پیامبران الهی، پیامبر قوم ثمود. این نام 9 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

صالح: از پيامبران عظيم الشأن عليهم السلام، نام مباركش در كلام اللّه مجيد 9 بار آمده است. اين رسول گرامى بر قوم ثمود مبعوث گرديد كه قومى بت‏پرست بودند. چنانكه از قولش‏ «يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ ...» اعراف: 73 (قاموس قرآن، ج4، ص144).

ساخت‌های صرفی در قرآن

صالِح (علم انسانی): 9 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن صالِح صالِح صالِح صالح: از پيامبران عظيم الشأن عليهم السلام، نام مباركش در كلام اللّه مجيد 9 بار آمده، و از حيث زمان بعد از نوح و قبل از ابراهيم است قاموس قرآن، ج‏4، ص: 144
آفروآسیایی
سامی *ṣlḥ صلح to be or do well, be successful خوبی کردن یا خوب بودن، موفق بودن
مهری ṣáyleḥ صَیلِح 'fat', ṣáyleḥ 'to be fat' and haṣlēḥ 'to improve in health, change for the better' «چاق»، «چاق بودن»،" بهبود سلامت، تغییر  بهتر" (JM 363)
حرصوصی ṣáyleḥ صَیلِح 'fat' چربی


رجوع کنید: صلح (ریشه)

منابع

صلح (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2