ثوی (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «ثوی» (T̠WY)؛ اقامت داشتن، مکان گزیدن. این ریشه جمعا 14 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

ثوى: ثواء: اقامت. وَ ما كُنْتَ‏ ثاوِياً فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ... (قصص: 45). در اهل مدين مقيم نبوده‏اى. مثوى‏: اقامتگاه‏. قالَ النَّارُ مَثْواكُمْ‏ (انعام: 128). گفت آتش اقامتگاه شماست (قاموس قرآن، ج1، ص322).

ساخت‌های صرفی در قرآن

ثاوِی (اسم فاعل): 1 بار

مَثوَی (اسم مکان): 13 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن ثاوِی ثاوِی ثاوِی ثوى: ثواء: اقامت قاموس قرآن، ج‏1، ص: 322
آفروآسیایی
سامی *t_away- ثوی 'stop (v.)' "توقف کردن"
عربی t_wy i ثوی -ِ

منابع

ثوی (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2