صرر (فریاد)
ریشه «صرر» (ṢRR)؛ فریاد، صیحه، ضجّه. این ریشه در این معنا، تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
«فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ» ذاريات: 290. ... بمعنى ضجّه و صيحه نيز آمده است (اقرب). طبرسى آنرا صيحه شديد بقولى، جماعت گفته است يعنى: زن ابراهيم عليه السّلام صيحه زنان رو كرد و با تعجب بصورت خويش زد و گفت: عجوزه نازا مىزايد؟!! (قاموس قرآن، ج4، ص122).
ساخت‌های صرفی در قرآن
صَرَّة (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | صَرَّة | صَرَّة | صَرَّة | ضجّه و صيحه - «فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ» ذاريات: | قاموس قرآن، ج4، ص: 122 | |
| آفروآسیایی | *c̣er- | صر | speak, shout | صحبت کردن، فریاد زدن | ||
| سامی | *ṣir- | صر | 'shout' | 'فریاد زدن' | ||
| عربی | ṣrr | صرر | ||||