صرر (فریاد)

از قرآن پدیا

ریشه «صرر» (ṢRR)؛ فریاد، صیحه، ضجّه. این ریشه در این معنا، تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

«فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي‏ صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ» ذاريات: 290. ... بمعنى ضجّه و صيحه نيز آمده است (اقرب). طبرسى آنرا صيحه شديد بقولى، جماعت گفته است يعنى: زن ابراهيم عليه السّلام صيحه زنان رو كرد و با تعجب بصورت خويش زد و گفت: عجوزه نازا مى‏زايد؟!! (قاموس قرآن، ج4، ص122).

ساخت‌های صرفی در قرآن

صَرَّة (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن صَرَّة صَرَّة صَرَّة ضجّه و صيحه - «فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي‏ صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ» ذاريات: قاموس قرآن، ج‏4، ص: 122
آفروآسیایی *c̣er- صر speak, shout صحبت کردن، فریاد زدن
سامی *ṣir- صر 'shout' 'فریاد زدن'
عربی ṣrr صرر

منابع

صرر (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2