حیی (زنده)

از قرآن پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۶ توسط Tabasi (بحث | مشارکت‌ها)

ریشه «حیی» (ḤYY)؛ زنده. این ریشه و ساخت‌های گوناگونش جمعا 163 بار در قرآن کریم به‌کار رفته‌اند.

معنای لغوی

حيي: زنده. وَ تُخْرِجُ‏ الْحَيَ‏ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ‏ الْحَيِ‏ ... آل عمران: 27 زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج ميكنى (قاموس قرآن، ج2، ص210).

ساخت‌های صرفی در قرآن

حَیَّ (فعل مجرد): 7 بار

حَیّ (صفت): 24 بار

حَیاة (مصدر): 76 بار

حَیَوان (صفت): 1 بار

مَحیَی (مصدر میمی): 2 بار

اَحیَیَ (فعل باب افعال): 51 بار

مُحیِی (اسم فاعل باب افعال): 2 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن حَیَّ حَیَّ حَیَّ حيي: زنده قاموس قرآن، ج‏2، ص: 210
آفروآسیایی *ḥawVy- حوی man, husband مرد، شوهر
آفروآسیایی
سامی *ḥay(aw)- حی 'animal' "حیوان"
اگاریتی ḥwt حوت
عبری ḥayyā حَییَ
سریانی ḥayū-t- حَیُ-ت-
عربی ḥayaw-ān- حَیَو-َن-

منابع

حیی (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2