غیث (ریشه)

ریشه «غیث» (ĠYT̠)؛ باران، طلب باران. این ریشه در این معنا 6 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

غيث: باران. طبرسى فرموده: بارانيكه در وقت حاجت آيد كه آن از غوث است و آن نصرتى است كه در شدّت حاجت آيد و ضرر را از بين ببرد. آيه‏ وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ‏ الْغَيْثَ‏ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا شورى: 28. قول وى را تقويت ميكند يعنى خدا آنست كه باران را پس از نوميدى مردم مياورد.

ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذلِكَ عامٌ فِيهِ‏ يُغاثُ‏ النَّاسُ‏ يوسف: 49. «يُغاثُ» ممكن از غوث يا از غيث باشد يعنى پس از آن سالى ميايد كه در آن مردم باران بيابند يا بوسيله باران و نعمت‏ خداوند يارى كرده شوند.

وَ إِنْ‏ يَسْتَغِيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ‏ كهف: 29. «استغاثة» ممكن است از غوث يا از غيث باشد و در «غوث» گذشت (قاموس قرآن، ج5، ص137).

ساخت‌های صرفی در قرآن

غَیث (اسم): 3 بار

غاثَ (فعل مجرد، مجهول): 2 بار

اِستَغاثَ1 (فعل باب استفعال): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	غَیث	غَیث	غَیث	غيث: باران		قاموس قرآن، ج‏5، ص: 137
آفروآسیایی	*ɣa(y)č-	غث	darkness	تاریکی
سامی	*ɣayč(-an)-	غیث	'smoke' 1, 'rainy cloud' 2	"دود" 1، "ابر بارانی" 2
عبری	ʕāšān 1	عَشَن
سقطری	ʕeto 1	عِتُ
عربی	ɣayt_- 2	غَیث-

منابع

غیث (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2