غبر (غابر)

ریشه «غبر» (ĠBR)؛ رفتن یا ماندن؟ . این ریشه 7 بار در کاربرد اسم فاعل (غابر) در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

غبر: غبور بمعنى ماندن و رفتن است در اقرب الموارد آمده: «غَبَرَ غُبُوراً: مَكَثَ وَ بَقِيَ وَ- ذَهَبَ وَ مَضَى» و آن از لغات اضداد است. گرد را از آن غبار گويند كه بقيّه خاك پراكنده شده است.

فَأَنْجَيْناهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كانَتْ مِنَ‏ الْغابِرِينَ‏ اعراف: 83. لوط و خانواده او را نجات داديم مگر زنش را كه از بازماندگان بود.

در مفردات گفته: غابر كسى است كه بعد از رفتن آنكه با او بود باز ماند لفظ الْغابِرِينَ‏ هفت بار در قرآن تكرار شده و همه درباره زن لوط عليه السّلام است. و مِنَ‏ الْغابِرِينَ‏ نشان ميدهد كه او در عقيده و بت‏پرستى و عدم توحيد در زمره قوم لوط بود كه عذاب شاملش شد و مراد از غابرين بنا بر ظهور، بازماندگان در شهراند پس از خارج شدن لوط و اهلش (قاموس قرآن، ج5، ص87).

ساخت‌های صرفی در قرآن

غابِر (اسم فاعل): 7 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	غابِر	غابِر	غابِر	غبر: غبور بمعنى ماندن و رفتن است در اقرب الموارد آمده: «غَبَرَ غُبُوراً: مَكَثَ وَ بَقِيَ وَ- ذَهَبَ وَ مَضَى» و آن از لغات اضداد است		قاموس قرآن، ج‏5، ص: 87
آفروآسیایی	*ɣabur-	غبر	dust	گرد و خاک
سامی	*ɣabar-	غبر	'dust'	گرد و غبار'
حرصوصی	ʁebār	غِبَر
عربی	ɣabar-at-, ɣubār-, ɣubr-at-	غَبَر-َت-\ غُبَر-\ غُبر-َت-

احتمال ارتباط با: عبر (ریشه)

منابع

غبر (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2