شعله آتش (مترادف): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «== مترادفات قرآنی ؟ == مترادف های این واژه در قرآن عبارت است از «»، « ». == مترادفات «» در قرآن == {| class="wikitable" |+ !واژه !مشاهده ریشه شناسی واژه !مشاهده مشتقات واژه !نمونه آیات |- | |ریشه ؟ |مشتقات ؟ | |- | |ریشه ؟ |هون (...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== مترادفات قرآنی | == مترادفات قرآنی شعله آتش== | ||
مترادف های این واژه در قرآن عبارت است از | «'''شعله آتش'''» زبانۀ آتش. زبانه. الاو. الو. آتش افروخته. لهيب. آفرازه.<ref>لغت نامه دهخدا , ج2 , ص1806</ref> مترادف های این واژه در قرآن عبارت است از «شهاب»، «جذوة»، «قبس». | ||
== مترادفات | ==مترادفات «شعله آتش» در قرآن== | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
|+ | |+ | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
!نمونه آیات | !نمونه آیات | ||
|- | |- | ||
| | | شهاب | ||
|[[ | |[[شهب (ریشه)|ریشه شهب]] | ||
|[[ | |[[شهب (واژگان)|مشتقات شهب]] | ||
| | |{{AFRAME|Surah=72|Ayah=8}} | ||
|- | |- | ||
| | |جذوة | ||
|[[ | |[[جذو (ریشه)|ریشه جذو]] | ||
|[[ | |[[جذو (واژگان)|مشتقات جذو]] | ||
| | |{{AFRAME|Surah=28|Ayah=29}} | ||
|- | |- | ||
| | |قبس | ||
| | |[[قبس (ریشه)|ریشه قبس]] | ||
| | |[[قبس (واژگان)|مشتقات قبس]] | ||
| | |{{AFRAME|Surah=20|Ayah=10}} | ||
|} | |} | ||
== معانی مترادفات قرآنی | ==معانی مترادفات قرآنی شعله آتش== | ||
== ارجاعات == | === «شهاب» === | ||
الشِّهَاب: شعله و روشنايى از آتشى افروخته، از همان شعلهاى كه در جوّ و هوا رخ مىدهد. مثل آيات: (فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ- 10/ صافّات) (شِهابٌ مُبِينٌ- 18/ حجر) (شِهاباً رَصَداً- 9/ جنّ) الشُّهْبَة: سپيدى آميخته به سياهى است كه تشبيهى است به شعله آميخته با دود و از اين معنى عبارت: | |||
كتبة شَهْبَاءُ: است يعنى سياهى مردم و سپيدى شمشير. (صحنه و دورنماى جنگ تن به تن). | |||
(كتيبة: دستهاى انبوه از سپاهيان جمعش- كتائب- است).<ref>ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن، ج2، ص: 351-350</ref> | |||
=== «جذوة» === | |||
الجَذْوَة و الجُذْوَة يعنى باقيمانده آتش بعد از اشتعال، و سوختن چوب و هيزم كه جمعش- جُذًى و جِذًى- است خداى عزّ و جلّ گويد: (أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ 29/ قصص). | |||
خليل ابن احمد گويد: جَذَا، يَجْذُو، يعنى ثابت ماندن، مثل، جثا يجثو- در لفظ و معنى است جز اينكه در- جذا- ملازمه و درك معنى باقيماندن و ثابت بيشتر و رساتر است. | |||
أَجْذَتِ الشّجرة- درخت، ريشهدار شد، و در حديث: (كمثل الأرزة المُجْذِيَّة)(مانند صنوبر يا كاج با ريشه است) | |||
رجل جَاذٍ- مردى كوتاه دست كه گويى دستانش بسته شده و مؤنّث آن امرأة جَاذِيَة است.<ref>ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن، ج1، ص: 388-387</ref> | |||
=== «قبس» === | |||
القَبَسُ: آتشى كه بدست مىآيد و در دسترس هست [قسمتى از خرمن آتش، كه بوسيله چوبى برداشته ميشود.] در آيه: أَوْ آتِيكُمْ بِشِهابٍ قَبَسٍ (7/ نمل). | |||
القَبَسُ و الاقْتِبَاسُ: طلب آتش است، سپس بصورت استعاره براى خواستن و طلب علم و هدايت نيز بكار رفته، گفت: انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ (13/ حديد) أَقْبَسْتُهُ ناراً او علما: آتشى يا علمى به او بخشيدم القَبِيسُ: نرينهاى كه به سرعت لقاح مىكند تشبيهى است به فروزش آتش و سرعت آن.<ref>ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن، ج3، ص: 118-117</ref> | |||
==ارجاعات== | |||
[[رده:فرهنگنامه مترادفات قرآن]] | [[رده:فرهنگنامه مترادفات قرآن]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۴
مترادفات قرآنی شعله آتش
«شعله آتش» زبانۀ آتش. زبانه. الاو. الو. آتش افروخته. لهيب. آفرازه.[۱] مترادف های این واژه در قرآن عبارت است از «شهاب»، «جذوة»، «قبس».
مترادفات «شعله آتش» در قرآن
| واژه | مشاهده ریشه شناسی واژه | مشاهده مشتقات واژه | نمونه آیات |
|---|---|---|---|
| شهاب | ریشه شهب | مشتقات شهب | وَأَنَّا لَمَسْنَا ٱلسَّمَآءَ فَوَجَدْنَٰهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا
|
| جذوة | ریشه جذو | مشتقات جذو | فَلَمَّا قَضَىٰ مُوسَى ٱلْأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِۦٓ ءَانَسَ مِن جَانِبِ ٱلطُّورِ نَارًا قَالَ لِأَهْلِهِ ٱمْكُثُوٓا۟ إِنِّىٓ ءَانَسْتُ نَارًا لَّعَلِّىٓ ءَاتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِّنَ ٱلنَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ
|
| قبس | ریشه قبس | مشتقات قبس | إِذْ رَءَا نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ ٱمْكُثُوٓا۟ إِنِّىٓ ءَانَسْتُ نَارًا لَّعَلِّىٓ ءَاتِيكُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى ٱلنَّارِ هُدًى
|
معانی مترادفات قرآنی شعله آتش
«شهاب»
الشِّهَاب: شعله و روشنايى از آتشى افروخته، از همان شعلهاى كه در جوّ و هوا رخ مىدهد. مثل آيات: (فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ- 10/ صافّات) (شِهابٌ مُبِينٌ- 18/ حجر) (شِهاباً رَصَداً- 9/ جنّ) الشُّهْبَة: سپيدى آميخته به سياهى است كه تشبيهى است به شعله آميخته با دود و از اين معنى عبارت:
كتبة شَهْبَاءُ: است يعنى سياهى مردم و سپيدى شمشير. (صحنه و دورنماى جنگ تن به تن).
(كتيبة: دستهاى انبوه از سپاهيان جمعش- كتائب- است).[۲]
«جذوة»
الجَذْوَة و الجُذْوَة يعنى باقيمانده آتش بعد از اشتعال، و سوختن چوب و هيزم كه جمعش- جُذًى و جِذًى- است خداى عزّ و جلّ گويد: (أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ 29/ قصص).
خليل ابن احمد گويد: جَذَا، يَجْذُو، يعنى ثابت ماندن، مثل، جثا يجثو- در لفظ و معنى است جز اينكه در- جذا- ملازمه و درك معنى باقيماندن و ثابت بيشتر و رساتر است.
أَجْذَتِ الشّجرة- درخت، ريشهدار شد، و در حديث: (كمثل الأرزة المُجْذِيَّة)(مانند صنوبر يا كاج با ريشه است)
رجل جَاذٍ- مردى كوتاه دست كه گويى دستانش بسته شده و مؤنّث آن امرأة جَاذِيَة است.[۳]
«قبس»
القَبَسُ: آتشى كه بدست مىآيد و در دسترس هست [قسمتى از خرمن آتش، كه بوسيله چوبى برداشته ميشود.] در آيه: أَوْ آتِيكُمْ بِشِهابٍ قَبَسٍ (7/ نمل).
القَبَسُ و الاقْتِبَاسُ: طلب آتش است، سپس بصورت استعاره براى خواستن و طلب علم و هدايت نيز بكار رفته، گفت: انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ (13/ حديد) أَقْبَسْتُهُ ناراً او علما: آتشى يا علمى به او بخشيدم القَبِيسُ: نرينهاى كه به سرعت لقاح مىكند تشبيهى است به فروزش آتش و سرعت آن.[۴]