انم (ریشه)

ریشه «انم» (ˀNM)؛ خلق، جن و انس. از این ریشه، واژه «أنام» تنها یک بار در قرآن کاربرد یافته است.

معنای لغوی

اَنَام: خلق. جنّ و انس. مطلق خلق اعمّ از جنّ و انس (قاموس) «وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ‏» (رحمن: 10). در مجمع البيان، انسانها معنى كرده و در كشاف مطلق آنچه در روى زمين از جنبندگان است، گفته. ناگفته نماند اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده و چون سوره رحمن در باره جنّ و انس‏ است، احتمال قوى آنست كه مطلق جنّ و انس مراد باشد (قاموس قرآن، ج1، ص133).

ساخت‌های صرفی در قرآن

أنام (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	أنام	أنام	أنام	أَنَام: خلق- «وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ‏» رحمن: 10		قاموس قرآن، ج‏1، ص: 133
آفروآسیایی	*nam-	نم	man	مرد
سامی	*ʔanp-	ءنف	nose face	بینی چهره

منابع

انم (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2