سمو (اسم)

ریشه «سمو» (SMW)؛ اسم، نام، نامیدن. این ریشه و مشتقاتش جمعا 71 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

اسم: نام. گويند: اصل آن سمو است همزه اول عوض از واو است و گويند: اصل آن و سم بمعنى علامت است واو بهمزه قلب شده. و آن لفظى است كه بر چيزى گذاشته شود تا از ديگر چيزها متمايز گردد. احتمال نزديك بيقين آنست كه اصل آن و سم بمعنى علامت باشد كه اسم هر چيز علامت و نشانه آن است. «وَ اذْكُرِ اسْمَ‏ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا» انسان: 25.

تسميه: نام گذاشتن‏ «وَ إِنِّي‏ سَمَّيْتُها مَرْيَمَ» آل عمران: 36. «هُوَ سَمَّاكُمُ‏ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ وَ فِي هذا» حج: 78. مسمّى: نام گذارى شده.

معناى تعيين نيز ميدهد كه نام گذارى تعيين بخصوصى است. «ثُمَّ قَضى‏ أَجَلًا وَ أَجَلٌ‏ مُسَمًّى‏ عِنْدَهُ» انعام: 2. سپس مدتى مقرر داشت و مدّت تعيين شده نزد اوست (قاموس قرآن، ج3، ص328).

ساخت‌های صرفی در قرآن

اِسم (اسم): 39 بار

سَمِیّ (صفت فعیل): 2 بار

سَمَّیَ (فعل باب تفعیل): 8 بار

تَسمِیَة (مصدر باب تفعیل): 1 بار

مُسَمَّی (اسم مفعول باب تفعیل): 21 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	اِسم	اِسم	اِسم	اسم: نام		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 328
آفروآسیایی	*(ʔi-)sim-	سم	name	نام
آفروآسیایی	*sim-	سم	call, speak	صدا زدن، صحبت کردن
سامی	*(ʔi-)šim-	شم	name	نام
سامی	*šVmVy/w-	شمی	'call, give name'	صدا زدن، نام نهادن
اکدی	šum-	شُم-
اگاریتی	šm	شم
فنیقی	šm	شم
عبری	šēm	شِم
آرامی	Pal šēm, šwm	شِم\ شوم
آرامی بایبل	šum	شُم
سریانی	šǝm	شم
آرامی جدید	Urm šimm-	شِمم-
مندایی	šum-	شُم-
عربی جنوبی	s1̇m	س̇م
گعز	sǝm	سم
مهری	ham	هَم
مهری	hmō	همُ
جبالی	šum	شُم
حرصوصی	hem	هِم
حرصوصی	hēm	هِم
سقطری	šem	شِم
عربی	ʔism-	ءِسم-
عربی	smy/w	سمی/و
عربی جدید	Leb ʔǝsǝm, Mec ism, Mlt isem	ءسم\  ِسم\ ِسِم

منابع

سمو (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2