حلقوم (ریشه)

ریشه «حلقوم» (Ḥulqūm)؛ گلو. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

حلقوم: گلو. در اقرب گويد: حُلْقُوم بمعنى حلق است واو و ميم بر آن اضافه شده. فَلَوْ لا إِذا بَلَغَتِ‏ الْحُلْقُومَ‏ وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ‏ واقعه: 83 پس چرا وقتى جان بگلو رسيد و شما در آنوقت نظاره ميكنيد. اين كلمه فقط يكبار در قرآن بكار رفته است (قاموس قرآن، ج2، ص166).

ساخت‌های صرفی در قرآن

حُلقوم (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	حُلقوم	حُلقوم	حُلقوم	حلقوم: گلو- فَلَوْ لا إِذا بَلَغَتِ‏ الْحُلْقُومَ‏ وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ‏ واقعه: 83		قاموس قرآن، ج‏2، ص: 166
آفروآسیایی
سامی	*ḥalḳ-, *ḥalḳū/um-	حلق	Adam's apple, throat	سیب آدم، گلو
اکدی	(?) *a/elī/āḳu in līḳ (laḳ, aliḳ, elaḳ) pî	َ/ِلِ/َقُ ِن لِق (لَق\ َلِق\ ِلَق) فِ	'palate' OB on	"کام"		[CAD l 205], [AHw 555] (lit. "the l. of the mouth")
اگاریتی	(?) ḥlḳ	حلق	'parte, miembro'	بخش، عضو		[DLU 176].
گعز	ḥǝlḳ	حلق	'throat, gullet, palate'	"گلو، حلق، کام"		[LGz 230]
مهری	ḥǝlḳǝmūt	حلقمُت	'Adam's apple'  'circle, ring' JM 178 < Arb?	'سیب آدم' «دایره، حلقه»		[JM 179]; cf. ḥewḳāt
جبالی	ḥalḳũt (<*ḥalḳum-t) do.	حَلقُت (\حَلقُم-ت)	'circle, ring' in	"دایره، حلقه"		[JJ 110]; cf.[JJ 110] <Arb?
حرصوصی	ḥelḳemōt do.	حِلقِمُت	'circle, ring' <Arb?	"دایره، حلقه" < عربی؟		[JH 59]; ḥewḳāt
سقطری	QALAN-V ḥɛlḳɔ̄́moh	حِلقُ́مُه	'pomme d'Adam'  'gorge, pomme d'Adam'	سیب آدم، گلو		[SSL 3 95], QADHUB ḥalḳámoh
عربی	ḥalḳ-	حَلق-	'gosier, gorge'  'gorge'	گلو		[BK 1 481]; ḥalḳūm-

منابع

حلق (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2