سوح (ریشه)

ریشه «سوح» (SWḤ)؛ ناحیه، فضای خالی. این واژه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

سوح: «فَإِذا نَزَلَ‏ بِساحَتِهِمْ‏ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ» صافات: 177. ساحت بمعنى ناحيه و فضاى خالى‏ ميان خانه‏هاى قبيله است (اقرب- قاموس) راغب آنرا مكان واسع گفته است. يعنى: چون عذاب بكنارشان نازل شود بامداد انذار شدگان بد است (قاموس قرآن، ج3، ص349).

ساخت‌های صرفی در قرآن

ساحَت (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	ساحَت	ساحَت	ساحَت	ساحت بمعنى ناحيه و فضاى خالى‏- سوح: «فَإِذا نَزَلَ‏ بِساحَتِهِمْ‏ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ» صافات: 177		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 349
آفروآسیایی	*sa(w/yV)ḥ-	سح	wind	باد
آفروآسیایی	*cVway/H-	سوی	speak, shout	صحبت کردن، فریاد زدن	2 احتمال معنای فریاد؟
سامی	*šaḥ(aḥ)-	شح	'wind' 1, 'air, atmosphere' 2	"باد" 1، "هوا، جو" 2	2 احتمال معنای فریاد؟
سامی	*sVwVH-	سوه	'cry (of pain)'	"گریه کردن (از درد)"	2 احتمال معنای فریاد؟
اکدی	šēḫu 1	شِخُ
اکدی	sâʔu	سَءُ
عربی	saḥāḥ- 2	سَحَح-

داده‌ها مشکوک هستند. ارتباطشان با واژه مشخص نیست.

منابع

سوح (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2