حفف (ریشه)

ریشه «حفف» (ḤFF)؛ احاطه کردن. این ریشه 2 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

حفف: حفّ. احاطه كردن در مجمع گويد: «حَفَ‏ الْقَوْمُ بِالشَّيْ‏ءِ: اطافوا به» و دو جانب شى‏ء را دو حفاف آن گويند گوئى كه آن شى‏ء را احاطه كرده‏اند. جَعَلْنا لِأَحَدِهِما جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنابٍ وَ حَفَفْناهُما بِنَخْلٍ‏ (كهف: 32) براى يكى از آندو دو باغ از تاك داديم و آندو را بنخل احاطه كرديم (قاموس قرآن، ج2، ص156).

ساخت‌های صرفی در قرآن

حَفَفَ (فعل مجرد): 1 بار

حافّ (اسم فاعل): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	حَفَفَ	حَفَفَ	حَفَفَ	حفف: حفّ. احاطه كردن		قاموس قرآن، ج‏2، ص: 156
آفروآسیایی
سامی	*ḥapp-	حفف	'bank'	کنار- ساحل- حاشیه
عبری	ḥōp	حُف
عربی	ḥāfā-t-	حَفَ-ت-

منابع

حفف (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2