انث (ریشه)

ریشه «انث» (ˀNT̠)؛ زن، جنس مؤنث، ماده. این ماده 30 بار در قرآن به‌کار رفته است. در عربی، معنای نرم و ضعیف بودن هم دارد.

معنای لغوی

أنث: انثى بمعنى ماده است مقابل نر، خواه انسان باشد يا غير آن (قاموس قرآن، ص129).

ساخت‌های صرفی در قرآن

أنثی (اسم): 30 بار

إناث (اسم)

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان	nüs	نوس		زن	woman		Orel, 406 (No. 1887)
سامی باستان	nišw	نیشو		زن	woman
عبری	אָנַשׁ	آنَش	ˀānaš	فعل. ضعیف بودن، مریض بودن	vb. be weak, sick	قس: «سیفٌ أنیث»: شمشیر کُند	Gesenius, 60-61
	אִשָּׁה	ایشّا	ˀiššā	زن، همسر، مؤنث	woman, wife, female
اوگاریتی	ˀnš	انش		بی‌حال شدن، مریض شدن، کوفته یا مریض شدن	to languish, fall ill, to become livid, sick		DelOlmo, 83
آرامی	אִתְתָא	ایتّا	ˀittā	زن، همسر	woman, wife		Jastrow, 88
سریانی	ܐܢܬܐ	انتا	ˀentā	زن (ازدواج کرده)، همسر	a woman, esp. married, a wife		PayneSmith,22
پالمیری و نبطی	ˀnth	انته		زن	woman		Hoftijzer, 85
فنیقی	ˀŠT	اشت		زن، همسر، جنس مؤنث	woman, wife, female		Krahmalkov, 86-87
اکدی/آشوری	anāšu	اَناشو			?		Gesenius, 60
حبشی	ˀanest	اَنِست		زن، همسر، مؤنث	woman, wife, female		Leslau, 32
سبائی	ˀNT̠	انث		زن، مؤنث، همسر	woman, female, wife		Beeston, 7
عربی	اُنثی نِساء، نِسوۀ						مشکور، ج1، ص40-41 Zammit, 80

منابع

سایت The Quranic Arabic Corpus

منابع ریشه شناسی