حیر (حیران)

ریشه «حیر» (ḤYR)؛ حیران، سرگردان. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

حيران: سرگردان. وَ نُرَدُّ عَلى‏ أَعْقابِنا بَعْدَ إِذْ هَدانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّياطِينُ فِي الْأَرْضِ‏ حَيْرانَ‏ انعام: 71 (قاموس قرآن، ج2، ص206).

ساخت‌های صرفی در قرآن

حَیران (صفت مشبهه): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	حَیران	حَیران	حَیران	حيران: سرگردان		قاموس قرآن، ج‏2، ص: 206
آفروآسیایی	*ḥawVr-	حور	move away, depart, go; go and come back	دور شدن، جدا شدن، رفتن؛ رفتن و برگشتن
سامی	*ḥVwVr-	حور	'return' 1, 'go, depart' 2	'برگشتن، رفتن، جدا شدن
گعز	ḥora	حُرَ	'go, proceed, depart'	"رفتن، ادامه دادن (به رفتن پس از توقف)، جدا شدن"
عربی	ḥwr	حور	'return'	'برگشتن'

منابع

حیر (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2