ثوی (ریشه)

ریشه «ثوی» (T̠WY)؛ اقامت داشتن، مکان گزیدن. این ریشه جمعا 14 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

ثوى: ثواء: اقامت. وَ ما كُنْتَ‏ ثاوِياً فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ... (قصص: 45). در اهل مدين مقيم نبوده‏اى. مثوى‏: اقامتگاه‏. قالَ النَّارُ مَثْواكُمْ‏ (انعام: 128). گفت آتش اقامتگاه شماست (قاموس قرآن، ج1، ص322).

ساخت‌های صرفی در قرآن

ثاوِی (اسم فاعل): 1 بار

مَثوَی (اسم مکان): 13 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	ثاوِی	ثاوِی	ثاوِی	ثوى: ثواء: اقامت		قاموس قرآن، ج‏1، ص: 322
آفروآسیایی
سامی	*t_away-	ثوی	'stop (v.)'	"توقف کردن"
عربی	t_wy i	ثوی -ِ

منابع

ثوی (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2