اسم (ریشه): تفاوت میان نسخه‌ها

از قرآن پدیا
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۲۸: خط ۲۲۸:
[[منابع ریشه شناسی 2]]
[[منابع ریشه شناسی 2]]
[[رده:ریشه شناسی واژگان قرآن]]
[[رده:ریشه شناسی واژگان قرآن]]
[[رده:الف (ریشه)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۷

ریشه «اسم» (ˀSM)؛ نام، نامیدن؛ این ریشه و مشتقاتش جمعا 71 بار در قرآن کریم به‌کار رفته‌اند.

معنای لغوی

اسم: نام. گويند: اصل آن سمو است همزه اول عوض از واو است و گويند: اصل آن و سم بمعنى علامت است واو بهمزه قلب شده. و آن لفظى است كه بر چيزى گذاشته شود تا از ديگر چيزها متمايز گردد. احتمال نزديك بيقين آنست كه اصل آن و سم بمعنى علامت باشد كه اسم هر چيز علامت و نشانه آن است (قاموس قرآن، ج3، ص328).

ساخت‌های صرفی در قرآن

اِسم (اسم): 39 بار

سَمِیّ (صفت فعیل): 2 بار

سَمَّیَ (فعل باب تفعیل): 8 بار

تَسمِیَة (مصدر باب تفعیل/تفعله): 1 بار

مُسَمَّی (اسم مفعول، باب تفعیل): 21 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن إسم
آفروآسیایی *(ʔi-)sim- سم name نام
*sim- سم call, speak صدا زدن، صحبت کردن
سامی *(ʔi-)šim- شم name نام
*šVmVy/w- شمی 'call, give name' صدا زدن، نام نهادن
اکدی šum- شُم-
اگاریتی šm شم
فنیقی šm شم
عبری šēm شِم
آرامی

(پالمیری)

Pal šēm, šwm شِم\ شوم
آرامی بایبل šum شُم
سریانی šǝm شم
آرامی جدید Urm šimm- شِمم-
مندایی šum- شُم-
عربی جنوبی s1̇m سم
گعز sǝm سم
مهری ham هَم
hmō همُ
جبالی šum شُم
حرصوصی hem هِم
hēm هِم
سقطری šem شِم
عربی ʔism- ءِسم-
smy/w سمی/و
عربی جدید (لبنانی، مالتی) Leb ʔǝsǝm, Mec ism, Mlt isem ءسم\  ِسم\ ِسِم


منابع

اسم (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2