زیغ (ریشه)

ریشه «زیغ» (ZYĠ)؛ انحراف از حق. این ریشه 9 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

زيغ: انحراف از حق. راغب ميگويد: الميل عن الاستقامة. طبرسى و ابن اثير و صحاح و قاموس آنرا مطلق ميل گفته‏اند. ولى در قرآن همواره در ميل مخصوص كه ميل از حق باشد بكار رفته است على هذا قول راغب اصح است‏.

«فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ‏ زَيْغٌ‏ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ...» آل عمران: 7. آنانكه در قلوبشان انحرافى است بمتشابه آن ميچسبند. «ما زاغَ‏ الْبَصَرُ وَ ما طَغى‏» نجم: 17. چشم آنحضرت منحرف نشد آنچه ديد واقعيت بود (قاموس قرآن، ج3، ص194).

ساخت‌های صرفی در قرآن

زاغَ (فعل مجرد): 6 بار

اَزاغَ (فعل باب افعال): 2 بار

زَیغ (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	زاغَ	زاغَ	زاغَ	زيغ: انحراف از حق		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 194
آفروآسیایی
سامی	*zawaɣ-	زوغ	'deviate'	'منحرف شدن'
عربی	zwɣ u,1,33	زوغ ُ\

منابع

زیغ (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2