دار (ریشه)

ریشه «دار» (dār)؛ سکونت‌گاه، خانه، شهر. این واژه 48 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

دار: بمعنى خانه است راغب در وجه آن گويد: خانه را بدان اعتبار دار گفته‏اند كه ديوار آن گرديده تا باوّل آن رسيده است‏ «فَخَسَفْنا بِهِ وَ بِدارِهِ‏ الْأَرْضَ ...» قصص: 81 يعنى او و خانه‏اش را بزمين فرو برديم. دار گاهى بمعنى شهر آمده است و شايد آيه‏ «فَقالَ تَمَتَّعُوا فِي‏ دارِكُمْ‏ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ ...» هود: 65 بمعنى شهر باشد يعنى در شهر خويش سه روز متمتّع شويد (قاموس قرآن، ج2، ص377).

ساخت‌های صرفی در قرآن

دار (اسم): 48 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	دار	دار	دار	دار: بمعنى خانه است راغب در وجه آن گويد: خانه را بدان اعتبار دار گفته‏اند كه ديوار آن گرديده تا باوّل آن رسيده است‏ «فَخَسَفْنا بِهِ وَ بِدارِهِ‏ الْأَرْضَ ...» قصص: 81 يعنى او و خانه‏اش را بزمين فرو برديم. دار گاهى بمعنى شهر آمده است و شايد آيه‏ «فَقالَ تَمَتَّعُوا فِي‏ دارِكُمْ‏ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ ...» هود: 65 بمعنى شهر باشد يعنى در شهر خويش سه روز متمتّع شويد.		قاموس قرآن، ج‏2، ص: 377
آفروآسیایی	*dar- (?)	در	dwelling place	محل سکونت
سامی	*dār-	در	'dwelling' 1, 'house'2, 'granary' 3	"مسکن" 1، "خانه"2، "انبار غله" 3
عبری	dōr 1	دُر
آرامی	dārâ(ʔ) 1	دَرَ(ء)
عربی	dār- 2	دَر-

منابع

دار (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2