آنِف (ریشه)

ریشه «آنِف» (ˀānif)؛ هم‌اکنون. ظاهرا این واژه با ریشه «انف» به معنای بینی ارتباط دارد؛ زیرا در زبان‌های سامی به معنای جلوی صورت و پیش رو نیز هست. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

آنفا يعنى هم اكنون‏ «ما ذا قالَ‏ آنِفاً» (محمد: 16) يعنى هم اكنون چه گفت، در مجمع البيان گويد: آنِفاً يعنى در اوّلين وقتيكه بما نزديك است. آن يكبار بيش در قرآن نيست (قاموس قرآن، ج‏1، ص: 133).

ساخت‌های صرفی در قرآن

آنِف (ظرف زمان): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	آنِف	آنِف	آنِف	آنفا يعنى هم اكنون‏ «ما ذا قالَ‏ آنِفاً» محمد: 16 يعنى هم اكنون چه گفت، در مجمع البيان گويد: آنِفاً يعنى در اوّلين وقتيكه بما نزديك است. آن يكبار بيش در قرآن نيست.		قاموس قرآن، ج‏1، ص: 133
آفروآسیایی	*(ʔa-)na/if-	نف	breath, blowing	نفس، دمیدن
سامی	*ʔanp-	ءنف	nose	بینی
اکدی	appu OAkk on	َففُ				[CAD a2 184], [AHw 60]
ابلایی	a-bù /ʔappu(m)/	َ-بُ /ءَففُ(م)/				[Kr 9-10; Con 91; Bl E No. 2]
اگاریتی	ʔap	ءَف				[Aist 31], /ʔappu/ [Huehner 108]
عبری	ʔap	ءَف				[KB 76]
آرامی	OLD, PLM ʔp, OFF ʔnp	ءف\ ءنف	'face, front side'	"صورت، سمت جلو"		[HJ 83]
آرامی بایبل	BIB ʔanpṓhī (du. suff.)	ءَنفُهِ ( )	'Gesicht'  'face'	چهره- صورت		[KB deutsch 1669]
آرامی یهودی	ʔappā, ʔanpā	ءَففَ\ ءَنفَ	'face')  'nose'	'صورت'، "بینی"		[Ja 186, 99]; ʔp
سریانی	ʔappē, ʔappayyā (pl.)	ءَففِ\ ءَففَییَ ()	'facies'	چهره ها		[Brock 39]
مندایی	anpia	َنفَِ	'face, forehead'  'forehead, face'	"صورت، پیشانی"	not to confuse with aputa, puta	[DM 27];
گعز	ʔanf	ءَنف	'nostril')	سوراخ بینی		[LGz 28]
عربی	ʔanf-	ءَنف-				[BK 1 62]
عربی جدید	ʔanf, ʔinf, ʔunf, all three forms attested, e.g. in NYEM	ءَنف\ ءِنف\ ءُنف (هر سه صورت موجود است).				[Behnstedt 43]

منابع

انف (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2