بنو (ریشه)

ریشه «بنو» (BNW)؛ ابن، پسر. این واژه 164 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

ابن: پسر. اصل آن بنو است‏

ساخت‌های صرفی در قرآن

اِبن (اسم): 164 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	اِبن	اِبن	اِبن	ابن: پسر		قاموس قرآن، ج‏1، ص: 233
آفروآسیایی	*bin-	بن	son, brother	پسر، برادر
سامی	*bin-	بن	'son'	'فرزند پسر'
اکدی	bīnu OAkk., OA, SB	بِنُ				(CAD B, 242-3; AHw, 127)
اموری	bi/unum					(DUL, 224)
اگاریتی	bn					(DUL, 224-5)
کنعانی	Moab bn, Amm bn, Edom	بن				(HJ, 170) )
فنیقی	bn, bn, Pun bn	بن				(T, 47) (HJ, 168)
عبری	bēn, bn, pB. bēn	بِن				(KB deutsch, 131) (HJ, 170) (Ja, 176)
آرامی	Nab bn, Sam bn; Samal, OAram, OffAr bny pl. constr. of br, Palm bnyn pl. abs. of br ; Hatra bny pl. cstr. of br, Eg. bny pl. cstr. of *br	بن،  بن، بنی، بنین  َبس، بنی				(HJ, 170) (Tal, 103) (HJ, 188-191) (HJ, 1254)
آرامی یهودی	bǝnīn, pl. of bar	بنِن\ ُف بَر	'son, member', bnyn pl. abs. of br	«پسر، عضو»		(Ja, 188; Sokoloff, 97) (Ja, 188; Sokoloff, 97) (HJ, 192)
عربی جنوبی	Qat bn, Min bn, Sab bn	بن				(Ricks, 28-9) (LM, 21) (SD, 29)
گعز	bǝnta ʕayn	بنتَ عَین	'pupil of the eye', lit. 'daughter of the eye'	مردمک چشم، معنای استعاری "دختر چشم"		(LGz, 99)
جبالی	mín	مِن	'sons, children', bóntǝ 'daughters, female children'	پسران، فرزندان، "دختران، کودکان دختر"		(JJ, 27)
حرصوصی	ḥe-būn (pl.)	حِ-بُن				(JH, 18)
سقطری	bint, bit	بِنت\ بِت	'fille' (LS, 89) < Arb	دختر
عربی	ʔibn-, pl. ban-ūna	ءِبن-\ بَن-ُنَ				(BK 1, 168)

منابع

بنو (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2