صالح (ریشه)
ریشه «صالح» (sāliḥ)؛ نام یکی از پیامبران الهی، پیامبر قوم ثمود. این نام 9 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
صالح: از پيامبران عظيم الشأن عليهم السلام، نام مباركش در كلام اللّه مجيد 9 بار آمده است. اين رسول گرامى بر قوم ثمود مبعوث گرديد كه قومى بتپرست بودند. چنانكه از قولش «يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ ...» اعراف: 73 (قاموس قرآن، ج4، ص144).
ساخت‌های صرفی در قرآن
صالِح (علم انسانی): 9 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | صالِح | صالِح | صالِح | صالح: از پيامبران عظيم الشأن عليهم السلام، نام مباركش در كلام اللّه مجيد 9 بار آمده، و از حيث زمان بعد از نوح و قبل از ابراهيم است | قاموس قرآن، ج4، ص: 144 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ṣlḥ | صلح | to be or do well, be successful | خوبی کردن یا خوب بودن، موفق بودن | ||
| مهری | ṣáyleḥ | صَیلِح | 'fat', ṣáyleḥ 'to be fat' and haṣlēḥ 'to improve in health, change for the better' | «چاق»، «چاق بودن»،" بهبود سلامت، تغییر بهتر" | (JM 363) | |
| حرصوصی | ṣáyleḥ | صَیلِح | 'fat' | چربی | ||
رجوع کنید: صلح (ریشه)