ربب (ریشه)

از قرآن پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵ توسط Tabasi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ریشه «ربب» (RBB)؛ این ریشه در اصل به‌معنای بزرگ و زیاد است. این ریشه و ساخت‌های گوناگونش 980 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

ربّ: تربيت كردن «رَبَّ الصَّبِيَ‏ رَبّاً: رَبَّاهُ حَتَّى أَدْرَكَ» يعنى بچه را تربيت كرد تا برشد رسيد. هم چنين اطلاق كلمه ربّ بر خداوند سبحان مبيّن اين معنى است.

در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل‏ «وَ قالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ ناجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ‏» يوسف: 42. يعنى يوسف بيكى از آندو كه گمان ميكرد نجات خواهد يافت گفت: مرا نزد رئيس خود ياد كن.

رَبَائِبُ: جمع ربيبه و آن نادخترى است. «وَ رَبائِبُكُمُ‏ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُمْ ...» نساء: 23. يعنى ربيبه‏هاى شما كه در كنار شمايند برايتان حرام ميباشند.

ربّيون: «وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ‏ رِبِّيُّونَ‏ كَثِيرٌ» آل عمران: 146. ربّي بكسر اول مثل ربّانى كسى است كه مخصوص بخدا باشد و بغير خدا مشغول نشود

رَبَّانِيُّونَ: «وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ‏ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ» آل عمران: 79 (قاموس قرآن، ج3، ص42-45).

ساخت‌های صرفی در قرآن

رَبّ (اسم): 975 بار

رَبائِب (جمع رَبیبَۀ): 1 بار

رِبِّیّون (جمع رِبِّی): 1 بار

رَبّانیّون (جمع ربّانیّ): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن رَبّ رَبّ رَبّ ربّ: تربيت كردن «رَبَّ الصَّبِيَ‏ رَبّاً: رَبَّاهُ حَتَّى أَدْرَكَ» يعنى بچه را تربيت كرد تا برشد رسيد قاموس قرآن، ج‏3، ص: 42
آفروآسیایی *rabb- ربب big بزرگ
سامی *rabb- ربب big بزرگ
اکدی rabû رَبُ
اگاریتی rb, rabbu رب\ رَببُ
فنیقی rb رب 'big, many' "بزرگ، بسیاری"
عبری rab رَب 'many' 'زیاد'
آرامی Pal rb رب
آرامی بایبل rab رَب
سریانی rabb- رَبب-
آرامی جدید Urm rāb- رَب- 'many' 'زیاد'
مندایی rba ربَ

منابع

ربب (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2