طحی (ریشه)
ریشه «طحی» (ṬḤY)؛ پرت کردن، کوبیدن، گسترش دادن. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
طحو: «وَ السَّماءِ وَ ما بَناها. وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها» شمس: 5 و 6. راغب گويد طحو مثل دحو بمعنى گسترش دادن و بردن چيزى است. در اقرب آمده: «طَحَا الشَّيْءَ: بَسَطَهُ وَ مَدَّهُ» طبرسى فرموده طحو و دحو هر دو بيك معنى است (قاموس قرآن، ج4، ص207).
ساخت‌های صرفی در قرآن
طَحَیَ (فعل مجرد): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | طَحَیَ | طَحَیَ | طَحَیَ | طحو: گسترش دادن | قاموس قرآن، ج4، ص: 207 | |
| آفروآسیایی | *ṭaḥ- | طح | throw | پرت كردن | ||
| سامی | *ṭVḥ- | طح | 'throw' | 'پرت كردن' | ||
| عبری | tḥḥ | تحح | ||||