شیع (شیوع)
ریشه «شیع» (ŠYˁ)؛ شیوع، انتشار یافتن، رایج شدن. این ریشه در این معنا، تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
شيع: بفتح (ش) آشكار شدن. شياع: پيروى كردن. در اقرب الموارد هست «شاعَ الْخَبَرُ يَشيعُ شَيْعاً وَ شُيُوعاً ... ذاعَ وَ فَشا- شاعَ فُلاناً شِياعاً: تَبِعَهُ» «إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ» نور: 19. آنانكه دوست دارند فحشاء در ميان مؤمنين شايع و آشكار شود آنها را عذابى است دردناك (قاموس قرآن، ج4، ص94).
ساخت‌های صرفی در قرآن
شاعَ (فعل مجرد): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | شاعَ | شاعَ | شاعَ | شيع: بفتح (ش) آشكار شدن | قاموس قرآن، ج4، ص: 94 | |
| آفروآسیایی | *saʕ- | سع | do, make | انجام دادن، ساختن | ||
| آفروآسیایی | *ĉaʕ- | شع | begin | شروع کردن | ||
| سامی | *šVʕay- | شعی | 'do, act' | "انجام دادن، عمل کردن" | 2 | |
| عربی | sʕy | سعی | ||||