شوب (ریشه)
ریشه «شوب» (ŠWB)؛ آمیختن، مخلوط کردن. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
شوب: آميختن «شاب الشىء شوبا: خلطه». «ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْها لَشَوْباً مِنْ حَمِيمٍ» صافات: 67. ضمير «عَلَيْها» بشجره زقّوم راجع است يعنى سپس روى آن مخلوطى از آب جوشان دارند. شوب مصدر بمعنى مفعول است گويا مراد آنست كه آب جوشان با زقّوم در شكمشان مخلوط ميگردد اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است (قاموس قرآن، ج4، ص88).
ساخت‌های صرفی در قرآن
شَوب (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | شَوب | شَوب | شَوب | شوب: آميختن «شاب الشىء شوبا: خلطه» در نهج البلاغه خطبه 101 فرموده | قاموس قرآن، ج4، ص: 88 | |
| آفروآسیایی | *ŝV(m)b- | شب | mix | مخلوط کردن | ||
| سامی | *ŝxiwab- | شوب | 'mix' | 'مخلوط کردن' | ||
| عربی | šwb u,1,10 | شوب ُ\ | ||||