شرع (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «شرع» (ŠRˁ)؛ آشکار کردن، شروع کردن، آبشخور. این ریشه 5 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

شرع: راه آشكارا «شَرَعْتُ‏ لَهُ طَرِيقاً» يعنى راهى باو نمودم و آشكار كردم. در مجمع فرموده: شرعه و شريعت هر دو يكى است و آن طريقه واضحه است و اصل آن بمعنى ظهور ميباشد.

ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى‏ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ‏ جاثية: 18. سپس تو را در راه آشكارى از امر دين قرار داديم از آن پيروى كن و از هواهاى نادانان پيروى نكن (قاموس قرآن، ج4، ص16).

ساخت‌های صرفی در قرآن

شَرَعَ (فعل مجرد): 2 بار

شِرعَة (اسم): 1 بار

شَریعَة (اسم): 1 بار

شُرَّع (جمع شارع): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن شَرَعَ شَرَعَ شَرَعَ شرع: راه آشكارا «شَرَعْتُ‏ لَهُ طَرِيقاً» يعنى راهى باو نمودم و آشكار كردم قاموس قرآن، ج‏4، ص: 15
آفروآسیایی
آفروآسیایی
آفروآسیایی *ĉaʕ- شع begin شروع کردن
سامی *ŝāriʕ- شرع 'road' 'جاده'
سامی *šVrVH- شره 'put flatwise' "مسطح قرار دادن"
سامی *šVrVH- شره 'put flatwise' "مسطح قرار دادن"
اکدی šerû شِرُ
عربی šāriʕ- شَرِع-

منابع

شرع (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2