سوط (ریشه)
ریشه «سوط» (SWṬ)؛ شلاق. این واژه تنها یک مرتبه در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
سوط: شلاق كه از پوست بافند. اصل آن بمعنى آميختن است و علّت اين تسميه آنست كه تارهاى شلاق بهم آميخته و مخلوط است (راغب) سوط بمعنى نصيب و شدّت نيز آمده است «فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ» فجر: 13. گوئى بملاحظه پى در پى بودن عذاب «صب» آمده است (قاموس قرآن، ج3، ص352).
ساخت‌های صرفی در قرآن
سَوط (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | سَوط | سَوط | سَوط | سوط: شلاق كه از پوست بافند | قاموس قرآن، ج3، ص: 352 | |
| آفروآسیایی | *sVṭ- | سط | go, come, stride | رفتن، آمدن، قدم زدن | ||
| سامی | *šVṭVw- | شطو | 'make large steps' | "گام های بزرگ برداشتن" | ||
| عربی | sṭw | سطو | ||||
ارتباط داده ها با واژه مشخص نیست.