دحو (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «دحو» (DḤW)؛ فشار دادن، کوبیدن. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

دحو: وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ‏ دَحاها. أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها نازعات: 30- 31. طبرسى فرموده: دحو و دحى هر دو بمعنى بسط و گستردن است (قاموس قرآن، ج2، ص330).

ساخت‌های صرفی در قرآن

دَحَیَ (فعل مجرد): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن دَحَیَ دَحَیَ دَحَیَ دحو: وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ‏ دَحاها قاموس قرآن، ج‏2، ص: 330
آفروآسیایی *daḥ-/*diḥ- دح push; fall فشار دادن؛ انداختن
سامی *dVḥ- دح 'push, throw' "هل دادن، پرتاب"
اکدی dah_û, deh_û دَخُ\ دِخُ
فنیقی dḥy دحی
عبری ndḥ ندح
سریانی deḥaʔ دِحَء
مندایی dhʔ دهء
سقطری dyaḥ,šédaḥ "lie' CHECK دیَح\شِدَح
عربی dḥw دحو

منابع

دحو (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2