حسم (ریشه)
ریشه «حسم» (ḤSM)؛ بریدن، شمشیر. این ریشه تنها 1 بار در قرآن به کار رفته است.
معنای لغوی
حسم: از بين بردن اثر شىء. گويند: «قَطَعَهُ فَحَسَمَهُ» يعنى آنرا بريد و مادّه اش را زايل كرد بهمين علّت شمشير را حُسَام گفته اند (مفردات) سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً (حاقه/7) (قاموس قرآن، ج2، ص134).
ساخت‌های صرفی در قرآن
حُسوم (جمع ): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | حُسوم | حُسوم | حُسوم | حسم: از بين بردن اثر شىء | قاموس قرآن، ج2، ص: 134 | |
| آفروآسیایی | *ḥusam- | حسم | sharp weapon | سلاح تیز | ||
| سامی | *ḥušām- | حشم | 'sabre' | 'شمشیر' | ||
| عربی | ḥusām- | حُسَم- | ||||