چسبیدن (مترادف)
مترادفات قرآنی چسبیدن
مترادف های این واژه در قرآن عبارت است از «الحف»، «لَزَب»، «لَزِم».
مترادفات «چسبیدن » در قرآن
| واژه | مشاهده ریشه شناسی واژه | مشاهده مشتقات واژه | نمونه آیات |
|---|---|---|---|
| الحف | ریشه لحف | مشتقات لحف | لِلْفُقَرَآءِ ٱلَّذِينَ أُحْصِرُوا۟ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِى ٱلْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ ٱلْجَاهِلُ أَغْنِيَآءَ مِنَ ٱلتَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُم بِسِيمَٰهُمْ لَا يَسْـَٔلُونَ ٱلنَّاسَ إِلْحَافًا وَمَا تُنفِقُوا۟ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٌ
|
| لَزَب | ریشه لزب | مشتقات لزب | فَٱسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَآ إِنَّا خَلَقْنَٰهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍۭ
|
| لَزِم | ریشه لزم | مشتقات لزم | وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُّسَمًّى
|
معانی مترادفات قرآنی چسبیدن
«الحف»
در آيه گفت: لا يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً- 273/ بقره) يعنى إلحاح و زارى و درخواست: (آيه مربوط به نيازمندانى است كه از شدّت عزت نفس از كسى چيزى درخواست نمىكند). از اين واژه بطور استعاره عبارت- أَلْحَفَ شَارِبَهُ- يعنى موهاى بلند سبيل خود را گرفت و چيد يا كوتاه كرد كه اصلش از- لِحَافْ است، يعنى وسيلهاى كه انسان با آن خود را ميپوشاند، مىگويند- أَلْحَفْتُهُ فَالْتَحَفَ- او را پوشاندم و پوشيده شد.[۱]
«لَزَب»
لَازِبْ: چيزى است كه به شدت ثابت و پا برجاست در آيه فرمود: مِنْ طِينٍ لازِبٍ- صافات 11). (اشاره به بعد مادى و طبيعى در خلقت انسان است كه ميگويد اى پيامبر به اين منكران قيامت بگو خلقت دوباره شما سخت است يا اين موجوداتى كه با تمام ظرافت آفريدهايم و شما را هم از همين گل و خاك سرشتهايم).
گاهى از واژه- لازب- به واجب و لازم تعبير ميشود، ميگويند- ضربة لازب- ضربتى بجا و لازم.
- لَزْبَة- خشكسالى و سالى قحطى بار است جمعش لَزَبَاتْ.[۲]
«لَزِم»
لُزُوم لزوم هر چيز دوام پايدارى و ثبات آن است از اين معنى گفتهاند- لَزِمَهُ يَلْزَمُهُ لُزُوماً- إِلْزَامْ هم به دو معنى است.
1- پايدارى و دوام فطرى از سوى خدا يا از خود انسان.
2- الزام به حكم و فرمان، مثل آية:
أَ نُلْزِمُكُمُوها وَ أَنْتُمْ لَها كارِهُونَ هود 78).
و آيه وَ أَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوى- فتح/ 76).
و آيه فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً- فرقان/ 77) يعنى لازما. و گفت:
وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكانَ لِزاماً وَ أَجَلٌ مُسَمًّى- طه/ 129 (اگر نه اين بود كه حكم پروردگار بر اين كار سبقت گرفته كه اين امت بكيفر و ناسپاسى خويش برسند همانا در دنيا برايشان عذاب لازم مىشد).[۳]