آیه 16 سوره سجده
تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ ٱلْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَٰهُمْ يُنفِقُونَ
| << آیه قبل | مشاهده آیه در سوره | آیه بعد >> |
ترجمه مکارم شیرازی
پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور می‌شود (و بپا می‌خیزند و رو به درگاه خدا می آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید می‌خوانند، و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند!
ترجمه انصاریان
[ملازم بستر استراحت و خواب نیستند، بلکه] پهلوهایشان از خوابگاه هایشان دور می‌شود در حالی که همواره پروردگارشان را به علت بیم [از عذاب] و امید [به رحمت و پاداش] می‌خوانند و از آنچه آنان را روزی داده ایم، انفاق می‌کنند. (۱۶)
ترجمه فولادوند
پهلوهايشان از بسترها در دل شب دور ميشود (بپا ميخيزند و رو به درگاه خدا ميآورند) پروردگار خود را با بيم و اميد ميخوانند، و از آنچه به آنها روزي داده ايم انفاق ميكنند. (۱۶)ترجمه الهی قمشه‌ای
(شب‌ها) پهلو از بستر خواب تهی کنند و با بیم و امید (و ناله اشتیاق در نماز شب) خدای خود را بخوانند و آنچه روزی آنها کردهایم (به مسکینان) انفاق کنند. (۱۶)معانی کلمات جدید
(تَتَجافی = جدا می‌شود)