جلیلی، سید هدایت
سید هدایت جلیلی؛ (متولد 1342ش)، محقق، نویسنده و عضو هیئت‌علمی دانشگاه خوارزمی است.
تحصیلات
جلیلی مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران سپری کرد. وی مقطع دکتری را در دانشگاه (مرکز تربیت مدرس) در همین رشته گذراند.
سوابق علمی-اجرایی
سید هدایت جلیلی تاکنون عضو گروههای علمی و اجرایی متعددی بوده است از جمله فعالیت های ایشان عبارت است از:
استاد مدعو دانشگاه پیام نور، واحد ابهر، 1370- 1374؛
استاد مدعو دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، گروه علوم قرآن و حدیث، 1376 – 1384؛
استاد مدعو دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه علوم قرآن و حدیث، 1386
عضو هیئت‌علمی دانشگاه خوارزمی (تربیت‌معلم تهران)، گروه دین و فلسفه، 1380- 1391
عضو هیئت‌علمی دانشگاه خوارزمی (تربیت‌معلم تهران)، گروه علوم قرآن و حدیث، از سال 1393 تاکنون.[۱]
عضو هیئت مدیره انجمن ایرانی مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی و مسئول کمیته انتشارت انجمن.
عضو کمیته تحول رشته قرآن و حدیث وزارت علوم
عضو کمیته علمی همایش ضرورت گفتگو در علوم انسانی: مطالعات میان رشته ای. دانشگاه خوارزمی.
عضو کمیته علمی سومین همایش ملی اعجاز قرآن کریم
عضو انجمن مطالعات قرآنی تهران
عضو انجمن مباحثات قرآنی قم
عضو شورای تحریریه مجله علمی پژوهشی مطالعات میان رشته ای قرآن
عضو شورای تحریریه مجله قرآن پژوهی معاصر
عضو شورای تحریریه مجله علمی پژوهشی تفسیرپژوهی دانشگاه آیت الله مدنی تبریز
سرداور گروه قرآن و حديث كتاب سال جمهوري اسلامي، 1385- 1389. و سال 1394
سرداور گروه قرآن و حديث كتاب فصل جمهوري اسلامي، 1386- 1389.
داور علمی مجله های علمی پژوهشی: 1. مطالعات عرفانی؛ 2. کتاب قیم؛ 3. مطالعات تفسیری؛ 4. پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن؛ 5. مطالعات قرآنی معاصر
داور علمی پایان نامه های برتر قرآنی، وزارت علوم، 1395
داور علمی سومین همایش ملی اعجاز قرآن کریم[۲]
آثار
افزون بر مقالات و یادداشت های علمی محقق، ایشان صاحب چندین کتب است:
پژوهش در تفسيرپژوهي قرآن، تهران: انتشارات سخن، 1390.
مجموعه مقالات غزاليپژوهي، تهران: خانه كتاب، 1389.
تفسیر موضوعی: چیستی، بنیانها و پیشفرضها، قم: انتشارات بوستان کتاب، 1387.
روششناسي تفاسير موضوعي قرآن، تهران: انتشارات كوير، 1372.
آب و سراب، مجموعه مقالات موضوعي در نهج البلاغه، تهران: مركز فرهنگي سپاه، 1369.
دیدگاه‌ها
باتامل دردیدگاه تفسیری جلیلی، ایشان بر این عقیه است تفسیر موضوعی حرکتی است که از متن جامعه شروع می‌شود و دو رکن معرفتی دارد؛ رکن بیرونی، معارف بشری و رکن درونی که متن است. وظیفه مفسر موضوعی این است که در مورد رکن بیرونی، همه داشته‌های عصر خود را با خود داشته باشد و با سؤالات و اندیشه‌های روز آشنا شود و آن‌ها را با قرآن در میان بگذارد، اما متأسفانه تفسیر موضوعی به ابتذال کشیده شده است.[۳][۴]