رجج (ریشه)
ریشه «رجج» (RǦǦ)؛ لرزیدن. این ریشه تنها 2 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
رج: حركت كردن و حركت دادن «رَجَ الشَّيْءَ رَجّاً: حركه و هزه، رَجَّ: تحرك و اهتز» (اقرب) «إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا» واقعة: 4. يعنى آنگاه كه زمين بطرز هولناكى بلرزد (قاموس قرآن، ج3، ص54).
ساخت‌های صرفی در قرآن
رَجَّ (فعل مجرد): 1 بار
رَجّ (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | رَجَّ | رَجَّ | رَجَّ | رج: حركت كردن و حركت دادن «إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا» واقعة: 4 | قاموس قرآن، ج3، ص: 54 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *rug- | رج | 'tremble' | "لرزیدن" | ||
| عربی | rgg | رجج | ||||