صمد (ریشه)

ریشه «صمد» (ṢMD)؛ معنای نامعلوم. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

صمد: (بفتح ص- م) بى نياز. معناى لازم صمد همان بى نياز است.

«قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ. اللَّهُ‏ الصَّمَدُ. لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ. وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ» سوره اخلاص.

صَمد (بر وزن فلس) مصدر است‏ بمعنى قصد چنانكه در صحاح، قاموس، مفردات، اقرب، مجمع، جوامع الجامع، نهايه ابن اثير و غيره هست‏ (قاموس قرآن، ج4، ص151).

صَمَد (صفت مشبهه): 1 بار

داده‌های اندک و ناکافی