سنن (دندان)
ریشه «سنن» (SNN)؛ دندان. این واژه تنها دو بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
سنّ: دندان. «وَ الْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَ السِّنَ بِالسِّنِ» مائده: 45 (قاموس قرآن، ج3، ص342).
ساخت‌های صرفی در قرآن
سِنّ (اسم): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | سِنّ | سِنّ | سِنّ | سنّ: دندان | قاموس قرآن، ج3، ص: 342 | |
| آفروآسیایی | *sin- | سن | tooth | دندان | ||
| سامی | *šinn- | شنن | tooth | دندان | ||
| اکدی | šinnu OA on | شِننُ ُن | [CAD š3 48], [AHw 1242] | |||
| ابلایی | si-nu-u | سِ-نُ-ُ | [m], si-na-tum /šinnum/, /šinnātum/ [Kr 6-7, 8; Bl E No. 90] | |||
| اگاریتی | šn | شن | [Aist 311] | |||
| عبری | šēn | شِن | [KB deutsch 1472] | |||
| آرامی بایبل | šinnayin (du.) | شِننَیِن () | [KB deutsch 1793] | |||
| آرامی یهودی | šinnā | شِننَ | [Ja 1603]; šn, det. šännā [Sok 559]. | |||
| سریانی | šennā | شِننَ | [Brock 789] | |||
| مندایی | šina | شِنَ | [DM 789] | |||
| گعز | sǝnn | سنن | ||||
| جبالی | šnin | شنِن | [JJ 262] | |||
| عربی | sinn- | سِنن- | [BK 1 1147] |