خدد (گونه)
ریشه «خدد» (H̬DD)؛ گونه، رخساره. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
خدد: خدّ بمعنى رخسار و چهره است وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً لقمان:18. از مردم روى نگردان (بمردم بى اعتنا مباش و تحقير مكن) و در زمين بتكبّر و شادمانى گام مزن (قاموس قرآن، ج2، ص229).
ساخت‌های صرفی در قرآن
خَدّ (گونه): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | خَدّ | خَدّ | خَدّ | خدد: خدّ بمعنى رخسار و چهره است وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً لقمان: | قاموس قرآن، ج2، ص: 229 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ḫadd- | خدد | 'cheek' | 'گونه، لپ' | ||
| جبالی | ḫad | خَد | ||||
| حرصوصی | ḥadd | حَدد | ||||
| عربی | ḫadd- | خَدد- | ||||