الف (الفت)

ریشه «الف» (ˀLF)؛ از این ریشه، تنها باب تفعیل به‌صورت «ألَّفَ» و باب افعال (ایلاف)، به‌معنای «انس و الفت گرفتن، پیوند زدن»، به‌کار رفته است. این ریشه جمعا 8 بار در قرآن آمده است.

ساخت‌های صرفی در قرآن

ألَّفَ (فعل، باب تفعیل): 5 بار

مُؤَلَّف (اسم مفعول، باب تفعیل): 1 بار

ایلاف (مصدر، باب افعال): 2 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان
سامی باستان
عبری	אָלַף	آلَپ	ˀālap	آموختن	learn		Gesenius, 48
	אַלּוּפ	اَلوپ	ˀalūp	اهلی، رام دوست، صمیمی	tame, docile; friend, intimate
اوگاریتی	alpn	الپن		اهلی، رام	domesticated, tame		DelOlmo, 63
آرامی	אֲלַף	اَلَف	ˀalap	پیوستن، عادت کردن. آموختن، مطالعه کردن، آموزش دادن	to join, to become used; to learn, study, train		Jastrow, 72
	אַלַּף	اَلَّف	ˀallap	یاد دادن	to train, teach	Pa. (باب تفعیل)
سریانی	ܝܠܦ	اِلِپ	ˀilep	آموختن	to learn		PayneSmith, 18, 192
	ܐܠܦ	آلِپ	ˀālep	درس دادن، اطلاع دادن، نشان دادن	to teach, inform, show
مندایی	ALP	الپ		آموختن، تمرین کردن، تمرین دادن کسی (باب افعال.) یاد دادن، درس دادن	to learn, practise, train onself af. To teach, instruct		Macuch, 21
فنیقی	ˀLP	الپ		رهبر، فرمانده؛ دوست؟	leader, commander; friend?		Krahmalkov, 55
حبشی	ˀalap̣u	اَلَپّو		عشق و دوستی	love		Leslau, 20
عربی	اَلَّفَ			انس و الفت گرفتن، دوست شدن			مشکور، ج1، ص31

منابع

الف (آیات)

منابع ریشه شناسی