امم (اُمّۀ)
ریشه «اُمَّۀ» (ˀumma-t)؛ مردم. جماعتی که زندگی مشترک دارند. این واژه، 64 بار در قرآن کریم بهکار رفته است.
معنای لغوی
أُمَّةٌ: جماعتي كه وجه مشترك دارند. جمع آن «اُمَم» است (قاموس قرآن، ج1، ص118).
ساختهای صرفی در قرآن
أمَّۀ (جمع: أُمَم): 64 بار
ریشهشناسی
زبان | واژه | آوانگاری | معنا | توضیحات | ارجاع | ||
فارسی | بینالمللی | فارسی | انگلیسی | ||||
آفروآسیایی باستان | ˀum | اُم | مردم | people | Orel, 43 (no. 131) | ||
سامی باستان | ˀumm | اُمّ | مردم، قبیله | people, clan | |||
عبری | אֻמָּה | اُمّا | ˀummā | قبیله، مردم | tribe, people | Gesenius, 52 | |
اوگاریتی | umt | اُمت | خانواده، قبیله | family, clan | DelOlmo, 75 | ||
آرامی | אוּמָּה | اومّا | ˀūmmā | مردم، ملت، دولت | people, nation, government | Jastrow, 26-27 | |
سریانی | ܐܘܡܬܐ | اومتا | ˀūmtā | نژاد، ملت، مردم؛ گروه، جنس | race, nation, people; a class, genus | PayneSmith, 6 | |
مندایی | ama | اما | مردم، ملت، عوام | people, nation, folk | Macuch, 21 | ||
اکدی/آشوری | ummatu | بدنه اصلی، قسمت عمده | main body, bulk | Black, 422 | |||
عربی | أمّۀ | گروه مردم (که پیامبری بهسویشان بیاید) | مشکور، ج1، ص38
Jeffery, 69 |
منابع
امم (واژگان)