اسس (ریشه)

ریشه «اسس» (ˀSS)؛ پایه و اساس. از این ریشه، فعل «أسَّسَ» به‌معنای بنیان نهادن، 3 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

أَساس: اصل. پايه‏. «أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‏ تَقْوى‏ مِنَ اللَّهِ» (توبه: 109). یعنی: بناى خويش را بر پرهيز كارى پايه نهاد (قاموس قرآن، ج1، ص82)

ساخت‌های صرفی در قرآن

أسَّسَ (باب تفعیل): 3 بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: اسس (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان
سامی باستان
عبری	אשׁשׁ	اشش	ˀŠŠ	بنیاد نهادن، برپا کردن	found, establish	Gesenius, 84
آرامی	אוּשׁ	اوش	ˀūš	قوی بودن، وجود داشتن	to be strong, exist	Jastrow, 35
	אוּשָׁא	اوشا	ˀūšā	بنیاد، اساس	foundation, fortification
لهجه فلسطینی-مسیحی	ܐܫܫ	اوشَش	ušaš	بنیاد، بنیان	foundation	Jeffery, 61
سریانی	ܐܫܫ	اشش	ˀšš	محکم کردن، حمایت کردن، بنیاد نهادن	to make firm, support, found	PayneSmith, 31
عربی	أسَّسَ			تأسیس کردن، بنیاد نهادن		مشکور، ج1، ص20 Jeffery, 61

منابع

اسس (واژگان)

منابع ریشه شناسی