آدم (ریشه)

ریشه «آدم» (ˀādam)؛ نام حضرت آدم (علیه‌السلام). این واژه 25 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

نام حضرت آدم (ع). اكثريت نزديك به تمام اهل لغت و تفسير آن‌را عَلَم شخص گرفته و نام يك فرد (حضرت آدم) گفته‏اند؛ بعضى هم آن را انسان و بشر نوع دانسته‏ اند. اين واژه 25 بار در قرآن به‌كار رفته است؛ 17 بار به صورت «آدم» و 8 بار به‌شکل «بنى آدم» (قاموس قرآن، ج1، ص38).

ساخت‌های صرفی در قرآن

آدَم (علم انسانی): 25 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان	ˀadam	اَدَم		پوست	skin	رابطه آدم با أدم (پوست)، همچنان نامشخص است.	Orel, 5 (No.17)
سامی باستان	ˀadam/ ˀadīm	اَدَم / اَدیم		پوست	skin
عبری	אָדָם	آدام	ˀādām	انسان، بشر؛ حضرت آدم (ع)	man, mankind; Adam	رابطه با «أنام»؟	Gesenius, 9
اوگاریتی	adm	ادم		انسان، بشر، مردم	man, mankind, people		DelOlmo, 17
آرامی	אָדָם	آدام	ˀādām	انسان، حضرت آدم	man, Adam		Jastrow, 17
سریانی	ܐܕܡ	آدام	ˀādām	حضرت آدم	Adam		PayneSmith, 3
مندایی	adam	اَدَم		حضرت آدم، اولین انسان	Adam		Macuch, 7
فنیقی پونیک	ˀDM	أدم		شخص، انسان بشریت عوام، مردم	person, man Human being commoner, people		Krahmalkov, 32-33 Hoftijzer, 13-14
سبائی	ˀDM			اتباع، رعیت؛ خدمتکاران، عابدان یک بت	vassals, subjects; servants, devotees of a deity		Beeston, 2
عربی	آدم			آدم ابوالبشر، پدر آدمیان؛ انسان، نوع بشر			مشکور، ج1، ص10 Jeffery, 50-51

منابع

The Quranic Arabic Corpus

منابع ریشه شناسی