شفی (ریشه)

ریشه «شفی» (ŠFY)؛ شفا دادن، درمان کردن. این ریشه 6 بار در قرآن کریم آمده است.

ساخت‌های صرفی در قرآن

شَفَی - یَشفِی (فعل مجرد): 2 بار

شِفاء (اسم): 4 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان	ŝVp	شپ		درخشیدن، روشن بودن	shine, be light		Orel, 492 (No. 2340)
سامی باستان						صورت سامی باستان توسط اورل بازسازی نشده است.
عبری	שָׁפָה שְׁפִי	شاپا شپی	šāpā špi	زدودن کامل لختی و عریانی، مکان صاف یا خالی (از پوشش گیاهی)	sweep bare bareness, smooth or bare (treeless) height	رابطه با «سفی -یسفی»: بردن، زدودن غبار	Gesenius, 1045-1046
اوگاریتی	šp	شپ		تل شنی، تپه خالی	dune, bare hill		DelOlmo, 835
آرامی	שְׁפֵי، שְׁפָא	شفی، شفا	špī, špā	فشردن، مالیدن، ساییدن	to crush, rub, grind		Jastrow, 1615
	שׁפי، שָׁפָה III	شفی، شافا	špy, šāpā	صاف بودن، ساکت بودن، در راحتی بودن، آرام گرفتن	to be smooth, to be quiet, at ease, to be relieved
سریانی	ܫܦܐ	شپا	špā	صاف کردن چوپ، پاک شدن از پلیدی‌ها، از گناه	to plane wood, to become clear from dregs, from sin		PayneSmith, 589 Costaz, 376
مندایی	ŠPA	شپا		آرام شدن، صاف شدن، پاک شدن، راحت شدن؛ پاک کردن، تطهیر، راحت شدن	to be quiet, smooth, clear, at ease; to cleanse, purify, to relax		Macuch, 471
اکدی/آشوری	šapū	شَپو		ساکت و آرام شدن	to be silent		Black, 358
عربی	شفی			کسی را از بیماری شفا دادن، درمان کردن، فرونشاندن تشنگی کسی			مشکور، ج1، ص450 Zammit, 241

منابع

The Quranic Arabic Corpus شفی(واژگان)

منابع ریشه شناسی