عوذ (ریشه)

ریشه «عوذ» (ˁWD̠)؛ پناه بردن. این ریشه 17 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

عوذ: پناه بردن، التجاء. «عاذَ بِهِ: لَجَأَ وَ اعْتَصَمَ». «قالَ‏ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجاهِلِينَ‏» (بقره: 67). گفت پناه ميبرم بخدا از اينكه از جاهلان باشم (قاموس قرآن، ج5، ص68)

ساخت‌های صرفی در قرآن

عاذَ (فعل مجرد): 10 بار

اَعاذَ (باب افعال): 1 بار

اِستَعاذَ (باب استفعال): 4 بار

مَعاذ (اسم): 2 بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: عوذ (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان							Orel,
سامی باستان
عبری	עוּז עוֹז	عوز عُز	ˁuz ˁoz	پناه گرفتن، پناه بردن	take or seek refuge		Gesenius, 731
	מָעוֹז	ماعُز	māˁoz	مکان یا وسیله ایمنی، حفاظت	place or means of safety, protection
اوگاریتی	ˁd, ˁwd			حفاظت	Schutz		Aistleitner, 227
آرامی							Jastrow,
سریانی							PayneSmith,
مندایی							Macuch,
فنیقی							Krahmalkov,
اکدی/آشوری							Black,
حبشی							Leslau,
سبائی							Beeston,
عربی	عوذ			پناه جستن			مشکور، 593 Zammit, 299

احتمالات

رابطه عاذ - عذر : یاری خواستن ؟

رابطه عاذ - عاد : بازگشتن ؟

رابطه عاذ - عز : قدرت، استحکام ؟؟ این احتمال قوی است. زیرا در عبری هم با «زال» است.

لازم است در بافت آیات دقت شود.

منابع

عوذ (واژگان)

منابع ریشه شناسی