مهاجرت

مهاجرت؛ رفتن از مکانی به مکان دیگر. امروزه مهاجرت برای پیدا کردن مکانی بهتر برای زندگی یا کار انجام می¬شود. در فرهنگ قرآنی مهاجرت برای حفظ دین افراد انجام می¬شود. قرآن کریم از مهاجرت پیامبران خود همچون ابراهیم (ع)، موسی (ع) و محمد (ص) سخن گفته است.

تعریف در تعریف رایج، مهاجرت (به انگلیسی[۱]: immigration) جابه‌جایی مردم از مکانی به مکانی دیگر برای کار یا زندگی است. در عربی مهاجرت از مادّۀ «هجر» به معنای بریدن از دیگری و ترک وی است.

مهاجرت در قرآن

  قرآن کریم از مهاجرت¬های سرنوشت سازی همچون مهاجرت حضرت ابراهیم (ع)، حضرت موسی (ع) و هجرت پیامبر (ص) بارها سخن به میان آورده است. هسته مرکزی و انگیزه اصلی بحث مهاجرت در قرآن را می¬توان حفظ و تکامل دین افراد دانست.
«هجرت» در عرف دینی به معنی «کوچ» و «خروج» از یک سرزمین به منظور حفظ و تحکیم مبانی عقیدتی و ایمانی است و «مهاجر» کسی است که از محدوده طاغوت و استبداد خارج می شود تا بتواند معاشرت، تربیت و عباداتش را متناسب با شریعت و آرمان خود ترتیب دهد. آنچه در آموزه‌های دینی بر آن تاکید شده است، لزوم گسستن از جامعه جاهلی و تلاش برای پیوستن به جامعه‌ای متکامل و شرایطی تعالی بخش است. اصولاً فلسفه هجرت در قرآن و سنّت پیامبر اکرم (ص) گویای آن است که انسان در هر جا و هر جامعه‌ای به طبیعت فطری و کمال باطنی خویش دست نمی‌یابد، بنابراین وظیفه یکایک افرادی که خواهان دست یابی به تکامل هستند، این است که از گروه و جامعه‌ای که در آن ظلم و فحشا، انسان پرستی و .... رواج دارد روی گردانند و به جمعی که شرایط و زمینه موحد شدن و موحد ماندن در آن بیشتر است بپیوندد. 

دلیل دیگری بر دینی بودن مهاجرت در فرهنگ قرآن کنار هم قرار گرفتن عبارات ارض الله، وسیع بودن زمین، مهاجرت و استضعاف زدایی است. از این ارتباط فهمیده می شود که کارکرد مهاجرت این است که با بهره گیری از فرصت ها و ظرفیت های نهفته در فراخنایی زمین، تنگناهای موجب پیدایش استضعاف فکری، معلوماتی، بینشی، روحی، اقتصادی، فرهنگی، تعصبی و طائفه ای درهم شکسته شوند. قرآن کریم با درک ترس¬های انسان از سختی¬های راه مهاجرت دینی به او بشارت فرصت¬های بهتر را می¬دهد: « وَ مَنْ يُهاجِرْ في‏ سَبيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُراغَماً كَثيراً وَ سَعَة؛ و هر كه در راه خدا هجرت كند، در زمين اقامتگاه‏هاى فراوان و گشايشها خواهد يافت» (انبیاء/ 100). و در ادامه به او وعده می¬دهد اگر در این راه جانش را بدهد پاداشش بر عهده خداوند خواهد بود: « وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً؛ و هر كس [به قصد] مهاجرت در راه خدا و پيامبر او، از خانه‏اش به درآيد، سپس مرگش دررسد، پاداش او قطعاً بر خداست، و خدا آمرزنده مهربان است» (همان). از دیگر موارد هجرت دینی، دعوت خداوند به مهاجرت برای فراگیری احکام دینی است: «وَ ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ؛ و شايسته نيست مؤمنان همگى [براى جهاد] كوچ كنند. پس چرا از هر فرقه‏اى از آنان، دسته‏اى كوچ نمى‏كنند تا [دسته‏اى بمانند و] در دين آگاهى پيدا كنند و قوم خود را- وقتى به سوى آنان بازگشتند بيم دهند- باشد كه آنان [از كيفر الهى‏] بترسند؟» (توبه/ 122).

منابع ایکنا ویکی پدیا ویکی فقه