جبن (ریشه)

ریشه «جبن» (ǦBN)؛ تنها واژه از این ریشه در قرآن، «جبین» به معنای پیشانی است. واژه جبین 1 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

جبن: جبين طرف پيشانى است. وسط پيشانى را جبهه و دو طرف آنرا جبينان گويند: «فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ‏ لِلْجَبِينِ»‏ (صافات: 103)؛ «چون هر دو تسليم شدند و او را بطرف پيشانى بزمين خوابانيد». آيه در خصوص حضرت ابراهيم و اسمعيل عليهم السّلام است. (قاموس قرآن ؛ ج‏2 ؛ ص15)

ساخت‌های صرفی در قرآن

جبین: یک بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان	gab			جلو	front	اگرچه اورل این ریشه را تنها با ریشه جبه در عربی مرتبط دانسته، ولی احتمال ارتباط با ریشه جبن نیز مطرح است.	Orel, 194 (No. 858)
سامی باستان	gabh			پیشانی	forehead, front, brow
عبری	גִּבֵן	جیبِن	gīben	گوژپشت	crook-backed, hump-backed	گزنیوس معنای ترسیدن (جَبُنَ) و دلمه بستن (پنیر) (جُبن) و گوژپشت را با هم مرتبط دانسته و معنای بلندی و معنای پیشانی را نیز ناشی از همین معانی دانسته است.	Gesenius, 148
آرامی	גבינ	جبین		ابرو، مژه	Eyebrow, eyelash		Jastrow, 206
سریانی	ܓܒܝܢܐ	جبینا		ابرو، متکبر بودن، فاصله بین دو ابرو، پیشانی، یک صخره، پیشانی یک تپه.	the eyebrow, to be supercilious, the space between the eyebrows, the brow; a ridge, brow of a hill.		PayneSmith, 59
مندایی	gbina	جبینا		ابرو، مژه	Brow, eyebrow, eyelash		Macuch,79
عربی	جَبین						مشکور، ج1، ص 129 Zammit, -

منابع

جبن (مشتقات)

منابع ریشه شناسی